Περάσματα στον Χρόνο_ το βιβλίο του Ομίλου Δημιουργικής Γραφής του 1ου Γυμνασίου Ζωγράφου

...Kι’ όλο να λες, να λες, στα θάμβη της νυκτός

για ένα –με γυάλινα πανιά– πλοίο που πάει
όλο βαθειά, όλο βαθειά, όσο που πέφτει εκτός:
όξ’ απ’ τον κύκλο των νερών –στα χάη.

Kι’ όλο να πνέει, να μας ωθεί αυτός ο αέρας μαζί
πέρ’ από τόπους και καιρούς έως ότου –φως μου–
–καθώς τρελλά θα χαιρετάει κείν’ η κορδέλλα η φανταιζί,–
βγούμε απ’ την τρικυμία αυτού του κόσμου… (Φαντασία - Γιάννης Σκαρίμπας)

Μέσα στην "τρικυμία" όσων βιώσαμε και βιώνουμε, μικροί και μεγάλοι, με την πανδημία και τον εγκλεισμό μας στα σπίτια, η φαντασία των μαθητών μου και το κέφι τους έγινε αέρας πνοής και δημιουργίας. Η ομάδα δημιουργικής γραφής δούλεψε αποκλειστικά διαδικτυακά, αλλά δεν έχασε λεπτό τη ζωντάνια και τον ενθουσιασμό της. Το σκεπτικό ήταν απλό. Εμβληματικά κτήρια της περιοχής του Ζωγράφου έγιναν οι τόποι που οι μαθητές μου ταξίδεψαν και έδωσαν ζωή στους ήρωες των ιστοριών τους. Όσα θα διαβάσετε είναι κείμενα που με έκαναν να νιώσω περήφανη που είμαι καθηγήτρια αυτών των μαθητών, γιατί κόντρα στον καιρό και στον τόπο δε δίστασαν "να ανεμίσουν την φανταιζί κορδέλα της ψυχής τους". Δική μου ανταμοιβή η ικανοποίησή τους από το ταξίδι της δημιουργίας και τα λόγια μιας μαθήτριας της ομάδας που μου είπε ότι όταν τους κάλεσα να σταθούν νοερά μπροστά στις πόρτες των κτιρίων, να τις ανοίξουν και να μπουν μέσα...δε φαντάζονταν όσα θα ζούσαν.

(από τον πρόλογο του βιβλίου «Περάσματα στον Χρόνο)

Οι μαθητές του Ομίλου Δημιουργικής Γραφής έφτασαν στα κείμενά τους μέσα από σταδιακές δραστηριότητες λόγου. Υπήρχαν παιδιά που έκαναν απόπειρες να βρουν τους χαρακτήρες των ιστοριών τους, τις ιστορίες τους και το ύφος γραφής τους... και άλλα που είχαν μέσα τους τις ιστορίες και έψαχναν διέξοδο για έκφραση.

Βίλα Ζωγράφου